Is God een klusjesman?

Hallo allemaal,

Vandaag een leuk filmpje om eens over na te denken. Hij is al een beetje oud, maar heeft wel een diepe boodschap!

Simeon de melaatse (naar Markus 14:1-11)

Wat geweldig voelde ik me afgelopen dagen! Ik weet niet wat het is, maar sinds Jezus er is voel ik me erg blij, en als hij er is, toch ook vol ontzag. De mensen luisteren ook naar hem, maar niet iedereen.

Vanavond was ik helemaal verrast. Jezus vroeg me of hij in mijn huis mocht komen eten. Ik snap er niks van, en vond het ook best wel spannend. Ik heb niks fatsoenlijks om hem voor te zetten. Maar toen hij er was, was dat gevoel weg. Er kwamen ook wat anderen, die er meer over mopperden. Maar mij maakte dat niets meer uit.

Behalve toen die vrouw binnenkwam. He, wat moet die hier nou weer, dacht ik. Komt ze weer aandacht vragen. Maar zij trok zich ook niets van de anderen aan. Ze liep rustig, vol eerbied naar Jezus toe, en goot voorzichtig de dure olie over hem uit. Dat die duur was, kon je wel ruiken!

Jezus zei er helemaal niks van. Hij liet haar haar gang gaan. De rest trouwens ook. Tot iemand verontwaardigd uitriep: die olie had duur verkocht kunnen worden! Wat moet die vrouw hier eigenlijk? Ga weg!

Ik schrok van zijn felheid, en de sfeer was erg gespannen. Mensen riepen tegen elkaar. Ik zag een van Jezus’ leerlingen weglopen.

Toen stond Jezus op. Hij vertelde dat hij niet afkeurde wat zij had gedaan. Hij zei zelfs dat overal waar het goede nieuws verkondigd zou worden, over haar gesproken zou worden.

Ik schrok van mezelf. Ik was zo blij dat Jezus naar mij wilde omzien, maar ik gunde het een ander niet. Waarom was dat?

En tegelijk begreep ik niet wat Jezus zei, over zijn dood. Zou hij dan niet blijven? Waarom had hij het over ‘sterven’?

Maar toch voelde ik ook wat anders. Jezus keek me op een gegeven moment aan. Ik zag pijn, maar ook zoveel liefde, dat het stil werd in mij. Het was goed. Jezus zou sterven, maar het was ergens voor. En het was een belofte: ik laat je niet alleen.