Wie was Jezus

Vandaag wil ik een stukje lezen dat me deze week erg raakte. Het komt uit Mattheüs 12, vers 15-21, en het gaat over Jezus:

Grote massa’s mensen volgden hem, en hij genas hen allen. Hij verbood hun uitdrukkelijk bekend te maken wie hij was. Zo ging in vervulling wat gezegd is door de profeet Jesaja:

‘Hier is de dienaar die ik mij gekozen heb,

die ik liefheb en in wie ik vreugde vind.

Ik zal hem vervullen met mijn geest,

aan alle volken zal hij het recht verkondigen.

Hij zal geen woordenstrijd aangaan

en op straat zijn stem niet verheffen.

Het geknakte riet breekt hij niet af,

noch dooft hij de kwijnende vlam,

totdat het recht dankzij hem overwint.

Op zijn naam zullen alle volken hun hoop vestigen.'

Dit gedeelte vindt plaats als Jezus net een man heeft genezen op Sabbat. Dat is een dag waarop Joden eigenlijk niet werken, omdat het de dag van God is. Toch geneest Jezus de verschrompelde hand van een man, tot woede van de Farizeeërs, die veel wisten van de Joodse wet. Maar Jezus zegt: waarom zou je niet goed mogen doen op de Sabbat? God wil niet dat je je perfect aan die regels houdt, dat dat boven alles staat, maar dat je omziet naar de mensen om je heen. Letterlijk zegt hij: God wil barmhartigheid, geen offers. De Farizeeërs worden boos, en Jezus gaat weg. Dan komt het stuk dat hierboven staat.

De mensen volgen Jezus, en hij geneest hen allemaal. Dat is al erg bijzonder. Maar hij zegt ook nog eens dat ze niet bekend moeten maken wie hij is. Waarom kan hij zoveel mensen genezen? Waarom wil iedereen hem kennen? Mattheüs, de schrijver van dit stuk, haalt een gedeelte uit Jesaja aan, een profeet uit het Oude Testament. Sommige delen van dat boek kun je ook erg goed toepassen op wie Jezus is en wat hij doet. Kijk maar eens naar Jesaja 53. Dat gaat over een dienaar, die lijdt, als een onschuldig lam. Er staat: zijn striemen werden genezing voor ons. Doordat hij leed, werden wij genezen.

Dit stuk dat Mattheüs aanhaalt zegt ook erg veel, vond ik. Hij is de dienaar die God gekozen heeft, en liefheeft. Ergens anders in Mattheüs staat dat God zegt over Jezus: "Dit is mijn geliefde zoon, in hem vind ik vreugde". Hij is vervuld met Gods Geest, God woont eigenlijk in Hem, en aan alle volken zal hij recht verkondigen. Het woordje recht vond ik ook mooi. Het gaat niet om dat je je perfect aan een aantal regels houdt bij God: Hij wil geen offers, maar barmhartigheid. Jezus vertelt over Gods Koninkrijk, dus dat God de koning wordt. Daarbij gaat het niet om die regels, maar om rechtvaardigheid, dat Gods plan met ons leven gebeurt. Jezus kwam om daarover te vertellen en om dat zelf ook uit te voeren. Hij laat zelf zien wat rechtvaardigheid is. Dat is niet blind kijken naar de wet, maar kijken wat mensen echt nodig hebben, hen helpen als ze dat nodig hebben. Het gaat erom dat je kijkt naar de mensen om je heen door de ogen van God, die hen liefheeft.

Hij zal geen woordenstrijd aangaan, niet zijn stem verheffen op straat. Hij ruziet niet en scheldt mensen niet uit. Hij breekt het geknakte riet niet af. Dat is eigenlijk een heel mooi beeld. Het riet is heel teer, juist omdat het geknakt is, maar nog breekt God het niet af. Als wij zelf geknakt zijn of iets is verkeerd gegaan in ons leven, wil God ons ook niet afbreken, maar liefdevol opnemen. Hij houdt van je, wat je ook gedaan hebt, en staat met Zijn armen wijd open, als een Vader. Hij is altijd bij je, zelfs al ga je door het donkerste dal waar je geen uitweg meer uit ziet. Totdat het recht dankzij hem overwint. Uiteindelijk zal Gods koninkrijk komen. Dat vind ik altijd een heel mooi beeld. Als we nu iets proberen goed te maken aan de wereld helpt dat wel, je kunt veel goeds doen, maar het is nooit genoeg, lijkt het. Altijd blijven er wel mensen die pijn lijden of honger hebben of geliefden verliezen. Maar aan het einde van de Bijbel staat dat God uiteindelijk elke traan zal troosten. Dan zal er geen honger of dorst meer zijn, en God zal bij ons wonen. Hij zal alle tranen uit onze ogen wissen.

De laatste zin uit dit gedeelte vond ik het mooiste. Er staat: op zijn naam zullen alle volken hun hoop vestigen. We mogen onze hoop vestigen op Jezus, samen met alle mensen. Hij is gekomen om ons te redden, zegt hij. Al deze dingen die over Jezus gezegd worden maken hem perfect. Voor ons lukt het nooit om zo te worden, lijkt het. Maar juist doordat hij toch voor ons is gestorven, is opgehangen aan het kruis, mogen wij met hem leven en bij God komen. Zo lief had God ons, dat Hij Jezus heeft gegeven. Hij is zelf in dat donkere dal gekomen waar wij in zitten om ons eruit te trekken, om onze hand te grijpen en niet meer los te laten. Daarom mogen we op hem hopen, op Jezus, die van ons houdt, ook als wij nog vaak vallen.

Genade

In deze Bijbelstudie wil ik met jullie nadenken over genade. Dat is een woord dat we misschien vaak of misschien minder vaak horen. Maar wat betekent het eigenlijk, genade? Lees eerst de volgende tekst:

Ik dank Christus Jezus, onze Heer, dat hij mij kracht gegeven heeft en het mij heeft toevertrouwd hem te dienen, hoewel ik hem vroeger heb bespot, vervolgd en beschimpt. Toch heeft hij zich over mij ontfermd, omdat ik door mijn ongeloof niet wist wat ik deed. Onze Heer heeft mij zijn genade in overvloed geschonken, evenals het geloof en de liefde die we in Christus Jezus bezitten. Deze boodschap is betrouwbaar en verdient onze volledige instemming: Christus Jezus is in de wereld gekomen om zondaars te redden. Ik was de eerste, en juist over mij heeft Christus Jezus zich ontfermd; ik was de eerste aan wie hij zijn grote geduld toonde, zodat ik een voorbeeld werd voor allen die in hem geloven en het eeuwige leven zullen ontvangen - 1 Timoteüs 1:12-16.

Paulus was iemand die zich erg inzette voor God. Maar ik vind het zo bijzonder hoe vol hij is van Gods genade. Hij wilde iedereen erover vertellen. Juist hij, die zo veel deed, haalt steeds in zijn brieven aan wat het evangelie is: dat Jezus Christus naar de wereld gekomen is om zondaars te redden.

Ik heb vaak aarzelingen als ik met dingen voor God bezig ben. Dan heb ik het gevoel niet hard genoeg te werken, of dingen te laten liggen die ik zou moeten doen. Misschien heb je wel het gevoel dat je mensen vertelt over God uit plichtsgevoel, omdat het goed is om te evangeliseren, of dat je het juist eng vindt, omdat er veel dingen fout kunnen gaan. Maar weet je waarom je echt mag gaan? Omdat die boodschap die je aan anderen probeert te vertellen ook voor jezelf geldt. Zoals God Paulus heeft uitgekozen wil Hij jou ook uitkiezen. Zoals hij genade heeft gegeven aan Paulus (en aan zóveel anderen!) wil hij jou ook genade geven. Want, zegt Paulus: het belangrijkste is dat Jezus Christus naar de wereld, naar ons is gekomen om zondaars te redden, waarvan ik de eerste ben. Paulus is daar een voorbeeld van: God deed zoveel door hem, maar niet door wie hij was, maar omdat God van hem hield, ondanks alle dingen. En zo houdt God ook van jou! Jezus is ook naar de wereld gekomen om jou te redden. Hij heeft jou liefgehad, en heeft voor jou zijn leven gegeven (Gal. 2:20)! En als wij voor Hem gaan, heeft Hij ons beloofd met ons te zijn, elke dag, tot aan de voltooiing van de wereld. Hij heeft de muur die tussen ons en God instond afgebroken. God wil onze Vader zijn. Daar mogen we zelf vol van zijn, en dat mogen we vertellen aan de mensen om ons heen!

Zijn er dingen die tussen jou en God instaan? Vertel dat aan Hem in je gebed, en vraag of God je wil helpen elke dag uit Zijn genade en liefde te leven!

Steeds meer op Jezus vertrouwen

Vandaag hoorde ik een predikant iets erg moois vertellen. Hij vertelde over een zendeling, die hem had gezegd dat hij door de jaren heen steeds meer op Jezus was gaan vertrouwen. Ik vind dat erg bijzonder om te horen. Ik weet niet of je het herkent, maar ik heb vaak de neiging om op mezelf te willen vertrouwen, om alles zelf te willen doen. Om zelf een supergoed leven te leiden. Maar God heeft iets heel anders voor ogen: Hij wil dat we steeds meer leren om niet van onszelf afhankelijk te zijn, maar op Hem te vertrouwen. Dat is echt mooi, dat dat mag, en mijn gebed is dat ik en jullie daarin mogen groeien, dat we het steeds meer van Hem gaan verwachten, van Jezus, die alles voor ons gedaan heeft!

In Filippenzen 3 schrijft Paulus dat hij alles wat hij van zichzelf had niets heeft geacht. Hij wilde ook steeds meer op Jezus vertrouwen, en niet op de dingen die hij zelf goed deed. Want ook al leek het of hij alles goed voor elkaar had, toch bouwde hij aan zijn eigen koninkrijk en niet aan dat van God. Maar hij zei: Ik laat alles achter, en ren naar het doel, naar Jezus, met mijn hele leven!

Gods woord houdt eeuwig stand!

Jesaja 40:6-8:
Hoor, een stem zegt: ‘Roep!’
En een stem antwoordt: ‘Wat zou ik roepen?
De mens is als gras, hij bloeit als een veldbloem.
Het gras verdort en de bloem verwelkt
wanneer de adem van de HEER erover blaast.
Ja, als gras is dit volk.’
Het gras verdort en de bloem verwelkt,
maar het woord van onze God houdt altijd stand.

Jesaja, de schrijver van deze tekst, schrijft over de mens, dat hij als gras is, of zoals een veldbloem die bloeit. Gras is sterk, en een veldbloem is mooi. Maar God hoeft er maar overheen te blazen met zijn adem, of het gras verdort en de bloem verwelkt, schrijft hij. Het gras of de bloem, dat zijn wij. Ons leven loopt soms helemaal op rolletjes. Dan lijkt het net of we alles aankunnen. Maar er hoeft maar iets te gebeuren, en het loopt mis. In mijn geloof probeer ik het ook vaak zelf. Dan denk ik: oh, dat lukt me wel. Maar het lukt niet altijd, of het voelt niet altijd goed.

Jesaja schrijft nog een keer: ja, als gras is dit volk, het gras verdort en de bloem verwelkt. Maar, schrijft hij, het woord van onze God houdt altijd stand. Zelfs als we ons niet goed voelen, als er iets niet goed gaat in ons leven, hoeft het niet allemaal van onszelf af te hangen. We kunnen misschien niet alles, maar we mogen blijven vertrouwen op dat Gods woord altijd standhoudt. Als iets mislukt of als we iets niet kunnen, mogen we altijd naar hem toegaan. Want dat woord, dat zegt dat Jezus voor ons is gestorven, en dat hij is opgestaan! Dat het er niet van afhangt dat wij alles goed doen, maar dat Jezus dat al voor ons heeft gedaan. Dat het niet van ons afhangt of we goed bidden of goed leven, maar dat we altijd naar God toe mogen gaan. God wil juist in onze zwakheid, in de dingen die wij niet kunnen of waarin we falen, Zijn kracht laten zien, en laten zien dat hij oneindig veel meer kan doen dan wij soms denken. Hij woont in ons met zijn Heilige Geest, en wil steeds weer door ons werken. Dat belooft hij, en daarop mogen we altijd vertrouwen, ook al zien we het soms niet doordat ons gras verdort. Maar Gods woord houdt altijd stand!

Jesaja 40:9-11:
Beklim een hoge berg, vreugdebode Sion,
verhef je stem met kracht, vreugdebode Jeruzalem,
verhef je stem, vrees niet.
Zeg tegen de steden van Juda: ‘Ziehier jullie God!’
Ziehier God, de HEER!
Hij komt met kracht, zijn arm zal heersen.
Zijn loon heeft hij bij zich, zijn beloning gaat voor hem uit.
Als een herder weidt hij zijn kudde:
zijn arm brengt de lammeren bijeen,
hij koestert ze, en zorgzaam leidt hij de ooien.

Alles achter je laten en rennen

Maar wat voor mij winst was, ben ik omwille van Christus als verlies gaan beschouwen. Sterker nog, alles beschouw ik als verlies. Het kennen van Christus Jezus, mijn Heer, overtreft immers alles. Omwille van hem heb ik alles prijsgegeven; ik heb alles als afval weggegooid. Ik wilde Christus winnen en één met hem zijn – niet door mijn eigen rechtvaardigheid omdat ik de wet naleef, maar door die van God, de rechtvaardigheid die er is door het geloof in Christus. Ik wil Christus kennen en de kracht van zijn opstanding ervaren, ik wil delen in zijn lijden en aan hem gelijk worden in zijn dood, in de hoop misschien ook zelf uit de dood op te staan. 
Niet dat ik al zover ben en mijn doel al heb bereikt. Maar ik houd vol in de hoop eens dat te kunnen grijpen waarvoor Christus Jezus mij gegrepen heeft. Broeders en zusters, ik beeld me niet in dat ik het al heb bereikt, maar één ding is zeker: ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt. Ik ga recht op mijn doel af: de hemelse prijs waartoe God mij door Christus Jezus roept. Hierop moeten wij ons allen als volmaakte mensen richten. Mocht u er op enig punt anders over denken, dan zal God het u wel duidelijk maken. In ieder geval, laten we op de ingeslagen weg voortgaan. - Filippenzen 3:7-16

Wat Paulus hier zegt klinkt erg moeilijk. Alles achter je laten, alles als verlies beschouwen in je leven om Jezus beter te leren kennen. Paulus zegt dat hij erg veel heeft om op te bouwen. Hij hield zich altijd aan de wet, was erg ijverig, had een goede carriere. Dat hebben wij zelf vaak ook. We hebben een mooi leven, veel rijkdom in ons land, misschien een leuk gezin of een goede baan. Het kan ook zijn dat we erg graag zelf alles in de hand houden en zelf proberen alles goed te doen.

Paulus zegt: al de dingen die ik vroeger belangrijk vond, beschouw ik nu als verlies. Hij richt zich op Jezus omdat hij ziet dat al die dingen die hij eerst belangrijk vond, eigenlijk niet belangrijk genoeg zijn om voor te leven. Natuurlijk is het belangrijk om goede dingen te doen, om ijverig te zijn, om wat geld te hebben. Maar waar leef je uiteindelijk voor? Jezus wil iets heel anders bieden. Paulus wil alles als verlies achten, maar waarom? Hij zegt: Jezus, mijn Heer, overtreft immers alles. Jezus is beter dan al deze dingen. Hij mag ook naar Jezus toe gaan, niet omdat hij zelf alles goed doet, maar omdat hij rechtvaardig voor God mag staan omdat Jezus zijn leven heeft gegeven. Rechtvaardig zijn voor God betekent dat God je met open armen wil ontvangen, dat Hij van je houdt, ondanks alle fouten. Hij wil je vergeven en elke dag een nieuwe start maken.

Paulus zegt het als een soort wedstrijd: ik vergeet wat achter me ligt richt me op wat voor me ligt. Ik ga recht op mijn doel af: de hemelse prijs waarvoor Jezus mij roept. Hij wil zich elke dag opnieuw op Jezus richten, omdat hij zo vol is van wat Jezus voor hem heeft gedaan. Daar mogen wij ook elke dag opnieuw vol vreugde vol van zijn!