De roeping van Paulus

Indertijd vond ik dat ik de verspreiding van de naam van Jezus van Nazaret met kracht moest tegengaan, en daarvoor heb ik me in Jeruzalem dan ook ingezet. Met toestemming van de hogepriesters heb ik een groot aantal heiligen in de gevangenis laten opsluiten, en als ze ter dood gebracht werden gebeurde dat met mijn instemming. In de synagogen probeerde ik keer op keer hen door strafmaatregelen te dwingen hun geloof af te zweren; ik bestreed hen zo vurig dat ik hen zelfs in de steden buiten onze grenzen vervolgde. Zo was ik eens, met een volmacht van de hogepriesters en in hun opdracht, op weg naar Damascus, toen ik midden op de dag zag hoe een licht uit de hemel, feller dan de zon, mij en mijn reisgenoten omstraalde. We vielen allen op de grond en ik hoorde een stem in het Hebreeuws tegen me zeggen: “Saul, Saul, waarom vervolg je mij? Je kwelt jezelf door je zinloze halsstarrigheid!” Ik vroeg: “Wie bent u, Heer?” De Heer antwoordde: “Ik ben Jezus, die jij vervolgt. Maar kom nu overeind, sta op, want ik ben aan je verschenen om je aan te stellen als mijn dienaar, opdat je bekend zult maken dat je mij hebt gezien en zult getuigen van alles wat ik je nog zal laten zien. Ik zal je daarbij beschermen tegen je eigen volk en tegen de heidenen, naar wie ik je uitzend om hun de ogen te openen, zodat ze zich van de duisternis naar het licht keren, en van de macht van Satan naar God. Door het geloof in mij zullen ze vergeving krijgen voor hun zonden, en samen met allen die mij toebehoren zullen ze deel krijgen aan mijn koninkrijk.”
Ik heb dan ook gedaan wat me door deze hemelse verschijning werd opgedragen, koning Agrippa, en heb eerst aan de inwoners van Damascus en Jeruzalem, en aan allen die in Judea wonen, en later ook aan de heidenen verkondigd dat ze tot inkeer moesten komen en God moesten eren, en zich dienden te gedragen zoals dat bij hun nieuwe leven paste. Dat is de reden waarom de Joden me gegrepen hebben toen ik me in de tempel bevond en geprobeerd hebben me te vermoorden. Omdat God mij echter tot op de dag van vandaag bijstaat, blijf ik mijn getuigenis zonder onderscheid aan iedereen bekendmaken, en daarbij zeg ik niets anders dan wat volgens de profeten en Mozes moest gebeuren, namelijk dat de messias zou lijden en sterven en dat hij als eerste van de doden zou opstaan om aan zijn eigen volk en aan de heidenen het licht te verkondigen.’
Toen Paulus dat tot zijn verdediging aanvoerde, riep Festus: ‘U slaat wartaal uit, Paulus! Het vele studeren drijft u tot waanzin!’ Maar Paulus zei: ‘Het is geen wartaal, excellentie. Integendeel, wat ik zeg is waar en getuigt van gezond verstand. Bovendien weet de koning waarover het gaat, en daarom kan ik vrijuit tegen hem spreken. Ik denk niet dat iets hiervan hem is ontgaan, het heeft zich immers niet in een uithoek afgespeeld. Koning Agrippa, hecht u geloof aan de woorden van de profeten? Ik ben ervan overtuigd dat u dat doet.’ Agrippa zei tegen Paulus: ‘Dadelijk krijgt u me nog zover dat ik me voor christen uitgeef.’ Paulus zei: ‘Of het nu dadelijk is of niet, ik zou tot God willen bidden dat niet alleen u, maar allen die nu naar me luisteren net zo worden als ik, afgezien dan van deze boeien.’ - Handelingen 26:9-29.

Over bijzondere teksten gesproken, de bekering van Paulus vind ik altijd een van de meest bijzondere dingen die in het Nieuwe Testament staan. Het komt een paar keer voor, de ene keer schrijft hij het zelf, de andere keer verhaalt Lucas erover in handelingen. Lucas reisde mee met Paulus, en heeft het boek Lucas en het boek Handelingen geschreven. Het is zo´n krachtig voorbeeld van hoe God net dingen anders doet dan wij verwachten, want wie had nou verwacht dat Saul ooit christen zou worden, juist hij, die zo fel alle christenen vervolgde? Wat Jezus hier zegt vind ik ook altijd zo bijzonder: “Saul, Saul, waarom vervolg je mij? Je kwelt jezelf door je zinloze halsstarrigheid!” Ik vroeg: “Wie bent u, Heer?” De Heer antwoordde: “Ik ben Jezus, die jij vervolgt. Maar kom nu overeind, sta op, want ik ben aan je verschenen om je aan te stellen als mijn dienaar, opdat je bekend zult maken dat je mij hebt gezien en zult getuigen van alles wat ik je nog zal laten zien. Juist Saul maakt hij tot zijn dienaar. In de NBG-vertaling staat: Saul, Saul, waarom vervolgt gij Mij? Het valt u zwaar tegen de prikkels achteruit te slaan. Deze prikkels, wat zijn dat? Ik denk de prikkels die het christendom laat zien, Saul had al zoveel indrukken gekregen van het christendom, hij had Stefanus´ rede gezien en hij had al zoveel christenen gezien toen hij ze gevangennam. Wat we niet weten is wat er in het hoofd van Saul omging toen hij tegen de christenen inging. Was hij aan het twijfelen, werd hij verblind door halsstarrigheid? Toch werd die blindheid doorbroken door Jezus. Paulus zou vanaf dat moment zeker niet het makkelijkste leven leiden, maar het was een leven met Jezus. Hij had talenten gekregen van God, en vanaf het moment dat hij Jezus kende hielp deze hem, met zijn Geest, om die talenten te gebruiken om mensen te vertellen over wat Jezus gedaan heeft voor ons, dat Hij al onze zonden gedragen heeft en dat we altijd vrij tot Hem mogen gaan, wat we ook doen!

Na het schrijven van deze blog was er nog iets in me opgekomen waar ik het over wil hebben. Het is de gevangenschap van Paulus. Als je deze passage uit de bijbel leest, merk je dat het het laatste stuk is van een lange gevangenschap, Paulus had bij deze rechtszaak al 2 jaar in de gevangenis gezeten, en hierna werd hij verscheept naar Rome, waar hij een tijd onder huisarrest stond. Ook wij zitten soms gevangen, in onze gedachten, in verkeerde godsbeelden, in fouten die we keer op keer blijven maken. De enige manier om hier dan van vrij te komen is te bidden en God te vragen om hulp. Want Hij kan je helpen, en wil je Vader zijn! Jezus wil deze dingen uit ons hart weghalen, en er zelf gaan wonen, om ook jou deel te maken van Zijn koninkrijk, en hoe je je ook voelt, je moet weten dat Hij je nooit te min vindt en je nooit loslaat, en zielsveel van je houdt. In Hem zijn we altijd vrij!